Blue Birds

Geschiedenis en Oprichting Blue Birds

door Kees Schilperoort, december 2015

Blue Birds de oprichting en de eerste 10 jaar

Enkele belangrijke ontwikkelingen in 1965:

• 1e Jan Hupkens had in Amerika een aantal honkbalwedstrijden gezien, was meteen verknocht geraakt aan het spelletje, kocht wat boekjes over spelregels en tactiek en wist wat hij wilde, een honkbalclub in Delft.
• 2e De vader van Jan Hupkens was bestuurslid van de voetbalvereniging Wippolder, destijds gehuisvest aan het Zuidplantsoen, middenin een woonwijk in Delft, waar een ander bestemmingsplan voor kwam.
• 3e De gemeente Delft wilde een nieuw sportcomplex aanleggen aan de rand van Delft, Schoenmakerstraat bij de TU op-en afrit naar de A13 (sportpark Oude Laan). De voetbalvereniging Wippolder kon dan verhuizen naar dit sportcomplex en ook zou er dan ruimte komen voor de grote voetbalvereniging CSVD (tegenwoordig Vitesse Delft), die ruimteproblemen had op het sportpark Brasserskade aan de Middelweg. De gemeente Delft wilde op het nieuwe sportcomplex ook ruimte voor een andere sport dan voetbal.
• 4e Jan Friebel was destijds vanuit de voetbalvereniging Delfia erg actief in de Sportraad van Delft.
• 5e Jan Hupkens wendde zich tot de Sportraad en had een aantal gesprekken met Jan Friebel die al gauw erg enthousiast ging meedenken en ook geïnteresseerd raakte in de honkbalsport.

Al deze ontwikkelingen kwamen bij elkaar en er werd besloten om een Amerikaans honkbalveld aan te leggen op het nieuwe complex (veel honkbalclubs speelden in die tijd nog op al dan niet aangepaste voetbalvelden). Vv Wippolder ging naar het sportpark, kreeg daar drie velden en was bereid om een afdeling honkbal te gaan herbergen. De jeugdafdeling van CSVD kreeg er ook 3 velden. 
Met 1-7-1966 als officiële oprichtingsdatum kwam de “Wippolder Honkbalvereniging the Blue Birds” tot stand. Er werd besloten tot een semi-onafhankelijke status, zelfstandig lidmaatschap van de KNBSB, zelf contributie heffen, die dan gedeeltelijk afgedragen werd aan Wippolder, een eigen sub-bestuur (Jan Hupkens en Jan Friebel) en een eigen clubblad. De naam verwees wel naar de kleuren van Wippolder. In 1966 werd er nog niet gespeeld, maar er kon al gauw wel geoefend gaan worden. De eerste leden waren dubbelleden van Wippolder die wel iets anders wilden naast voetbal in de winter. Daarnaast werden er op middelbare scholen leden geworven via de leraren lichamelijke opvoeding en kwam er een berichtje op de technische universiteit (toen nog Technische Hogeschool, TH) geheten. Een aantal leden kende honkbal al van de Antillen of vanuit de familie en konden in die eerste periode een belangrijk aandeel hebben in de uitleg van de technische en tactische aspecten van de sport, die bij de meesten nauwelijks bekend waren.

Seizoen 1967 werd de club ingeschreven voor de competitie in de laagste klasse; aanvankelijk waren er grote nederlagen, maar het ging steeds beter.
Verzamelen, verkleden en een drankje na de wedstrijden gebeurden in het clubgebouw van vv Wippolder op het Zuidplantsoen (en dan in tenue op de fiets of lopend 500 meter naar het veld op sportpark Oude Laan). Pas eind 1968 kreeg Wippolder een eigen kantine met kleedkamers en kon Blue Birds daar gebruik van maken.

Op 29-12-1970 kwam de onafhankelijkheid van Wippolder tot stand, met eigen statuten en een nieuwe naam, het woordje The ging er vanaf, met algemene stemmen besloten in een jaarvergadering met de kanttekening dat de voorraden briefpapier en enveloppen met de oude naam nog opgebruikt zouden worden. Het werd dus honkbalvereniging Blue Birds.

In 1971 kwam er een eigen clubgebouw, behalve het houten casco en de funderingsplaten, geheel door zelfwerkzaamheid tot stand gebracht. De trainingen werden een uurtje ingekort met de bedoeling dat iedereen daarna nog even iets nuttigs kon doen aan het clubgebouw en bijna iedereen deed mee.

In 1973 was er zelfs voor het eerst een sponsor met naamsverbintenis: Kinesis (een Delftse Ford dealer).

In 1973 werd er een dames-softbal afdeling opgericht, aanvankelijk met vnl. partners van honkballeden als speelsters, de blue lady’s.

In 1975 startte een bloeiende jeugdopleiding met ervaren trainers, die spelers voortbracht die in district teams en zelfs het Nederlands jeugdteam uitkwamen.

In 1976 kwam er een echt veteranenteam bij, wat maakte dat de honkbaltak uitgroeide tot 5 seniorenteams.

Sportief

In 1968 waren er belangrijke nieuwe ontwikkelingen: De club in Delft werd een beetje bekend, dit leidde tot de komst van spelers van het Rijswijkse Vredenburch, dat was opgehouden te bestaan, en al gauw daarna ook wat andere honkballers met ervaring van Laakkwartier. In die tijd besliste de KNBSB om ook op laag niveau met een aparte competitie voor standaardteams in de regio te starten. Hierdoor ging Blue Birds zomaar ineens een klasse hoger spelen. In die tijd waren er diverse kleine honkbalafdelingen van voetbalverenigingen zoals Te Werve, Westerkwartier, Celeritas, Laakkwartier en Cromvliet in Den Haag en o.a. CVV en SCR in Rotterdam (nu allemaal niet meer bestaand). Door genoemde versterkingen in 1968 werd in de nieuw geformeerde klasse meteen een kampioenschap en promotie naar de, toen landelijke, 3e klasse behaald.
Sportief ging het daarna veel beter, nog meer TU-honkballers, en nog een kampioenschap in 1973 na een met 8-3 gewonnen beslissingswedstrijd op onafhankelijk terrein tegen ABF ( een team van Amerikaans ambassadepersoneel met steeds wisselende spelers). En in 1975, als enige niet-hoofdklasser, de kwartfinale gehaald van de Nederlandse beker, daarin uitschakeling door het destijds gerenommeerde Ola-UVV (0-10). 

In 1976 leidde dit tot weer een kampioenschap met (na slechts 9 jaar honkbal in Delft) promotie naar de eerste klasse (tegenwoordig overgangsklasse). Meteen in het volgende jaar helaas alweer degradatie (maar ook volop kans voor de zelf opgeleide jeugd om ingepast te gaan worden). 
Blue Birds was een volwaardige sportclub geworden.